بزرگنمايي:

پیام سپاهان - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
کارشناسان بسیاری معتقدند که دونالد ترامپ به‌عنوان یک معامله‌گر حرفه‌ای، سیاست‌هایش را بر اساس منافع مقطعی و سودمندی برای آمریکا تنظیم می‌کند. بر همین اساس بی‌راه نیست اگر بگوییم که در قبال روسیه، ترامپ نگاه تجاری و معامله‌گرانه دارد و سعی خواهد کرد با پیشنهاد مذاکرات و امتیازدهی محدود، امتیازات بزرگ‌تری از مسکو بگیرد. ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری خود نشان داده که در دیپلماسی به ‌دنبال ایجاد توازن قدرت به نفع آمریکا است و هرگاه بتواند با تغییر مواضع، طرف مقابل را تحت فشار قرار می‌دهد. او در پرونده‌هایی مانند اوکراین، انرژی و حضور نظامی روسیه در مناطق حساس، تلاش خواهد کرد تا امتیازات راهبردی به دست آورد.

نقشه ترامپ برای روسیه
ترامپ به ‌دنبال کاهش هزینه‌های آمریکا در جنگ اوکراین است. او می‌خواهد با روسیه به توافقی برسد که فشار بر واشنگتن را کاهش دهد؛ اما هم‌زمان قدرت چین را مهار کند. ترامپ ممکن است با پذیرش برخی از خواسته‌های روسیه، از جمله در اوکراین، در ازای امتیازات دیگر، یک توازن جدید در روابط بین‌المللی ایجاد کند. 
او همچنین می‌خواهد نقش اروپا را در بحران اوکراین تقویت کند تا آمریکا بار اصلی این جنگ را به دوش نکشد. این سیاست در راستای کاهش تعهدات بین‌المللی آمریکا و تمرکز بر مسائل داخلی و رقابت اقتصادی با چین است. ترامپ معتقد است که اروپا باید مسئولیت بیشتری در قبال امنیت خود بپذیرد و به آمریکا وابسته نباشد.
رابطه روسیه و آمریکا به چه سمتی می‌رود؟
با توجه به شعارهای انتخاباتی ترامپ از همان ابتدا گفته می‌شد که با حضور ترامپ احتمالا روابط آمریکا و روسیه شاهد نوساناتی خواهد بود. امروز به نظر می‌رسد که ترامپ به ‌دنبال کاهش تنش‌های مستقیم اما افزایش فشارهای غیرمستقیم است. او تلاش خواهد کرد تا با روسیه مذاکره کند اما درعین‌حال، از این کشور به‌عنوان ابزاری برای مهار چین استفاده کند. 
بااین‌حال، بی‌اعتمادی تاریخی بین دو کشور مانع از یک توافق پایدار و گسترده خواهد شد. اگرچه ممکن است برخی امتیازات مقطعی رد و بدل شود؛ اما رقابت ژئوپلیتیکی ادامه خواهد داشت. همچنین ترامپ سعی خواهد کرد نفوذ اقتصادی آمریکا را در اروپا تقویت کند تا وابستگی این قاره به روسیه کاهش یابد و واشنگتن بتواند بازارهای جدیدی را در بخش انرژی و تسلیحات برای خود باز کند.
منافع آمریکا در دادن امتیاز به پوتین
ترامپ احتمالا سیاستی عمل‌گرایانه در قبال روسیه اتخاذ خواهد کرد. او می‌داند که تضعیف بیش از حد روسیه، به سود چین تمام می‌شود. بنابراین ممکن است برخی امتیازات را به پوتین بدهد تا مسکو را از پکن دور کند.
درعین‌حال، او می‌خواهد اروپا را به پرداخت هزینه‌های بیشتر در زمینه امنیتی و دفاعی وادار کند. هرگونه توافق بین ترامپ و پوتین می‌تواند به آمریکا اجازه دهد که تمرکز بیشتری بر مهار چین و اولویت‌های اقتصادی خود داشته باشد. 
همچنین کاهش تنش‌ها با روسیه می‌تواند به واشنگتن این فرصت را بدهد که بر مسائل داخلی از جمله بازسازی اقتصاد و کاهش کسری بودجه تمرکز کند. ترامپ در مذاکرات خود سعی خواهد کرد روسیه را به اتخاذ مواضع نرم‌تر در برابر برخی مسائل جهانی وادار کند، از جمله در حوزه‌های انرژی، امنیت سایبری و کنترل تسلیحات.
چرا آمریکا اکنون به روسیه امتیاز می‌دهد؟
درحالی‌که قبلا گفته می‌شد که جنگ اوکراین را آمریکا برای تضعیف روسیه برپا کرده، اکنون نشانه‌هایی از تغییر رویکرد دیده می‌شود. دلیل این تغییر، تحولات راهبردی در سطح جهانی است.
آمریکا متوجه شده که ادامه جنگ به نفع چین و برخی کشورهای دیگر تمام می‌شود و هزینه‌های این جنگ برای واشنگتن بسیار بالاست. بنابراین در برخی زمینه‌ها حاضر به امتیازدهی محدود به روسیه شده است. این رویکرد باعث می‌شود که واشنگتن بتواند منابع خود را برای اولویت‌های مهم‌تر از جمله رقابت با چین، آزاد کند. همچنین با دادن امتیازات محدود، آمریکا می‌تواند اختلافات میان روسیه و اروپا را تشدید و نفوذ خود را در سیاست‌های منطقه‌ای اروپا حفظ کند. این تغییر رویکرد همچنین می‌تواند به واشنگتن اجازه دهد ائتلاف‌های جدیدی در آسیا ایجاد کند و مانع از همکاری گسترده‌تر روسیه و چین شود.
با گذشت زمان و تحلیل دقیق‌تر از وضعیت، دلایل جدیدی برای تغییر رفتار آمریکا و دادن امتیازاتی به روسیه مطرح شده است. در حال حاضر، چندین عامل ممکن است باعث این تغییر در رویکرد آمریکا شده باشد:
یکی از بزرگ‌ترین تغییرات در سیاست‌های آمریکا و ناتو، تقویت روابط با چین و مقابله با تهدیدات آن کشور بوده است. به همین دلیل، آمریکا در تلاش است تا به‌طور غیرمستقیم روسیه را در جبهه خود قرار دهد و از بروز یک بلوک ضدآمریکایی جهانی که شامل چین، روسیه و ایران باشد جلوگیری کند.
در این چارچوب، ممکن است آمریکا تصمیم گرفته باشد فشارها را بر روسیه کمی کاهش دهد تا از اتحاد نزدیک‌تر چین و روسیه جلوگیری کند. 
با تغییراتی که در سیاست‌های داخلی آمریکا رخ داده و تغییرات در دولت و مجلس، اولویت‌ها ممکن است تغییر کرده باشند. به‌ویژه در دوران ریاست‌جمهوری بایدن، نگرانی‌های اقتصادی و نیاز به تقویت اقتصادی داخلی و تمرکز بر مسائل اجتماعی ممکن است باعث تغییر در نحوه برخورد با روسیه شده باشد.
با گذشت زمان، آمریکا و ناتو ممکن است به این نتیجه رسیده باشند که ادامه فشار نظامی و اقتصادی بر روسیه، در بلندمدت بیشتر از آنکه روسیه را ضعیف کند، می‌تواند به افزایش تنش‌ها و غیرقابل پیش‌بینی بودن اوضاع جهانی منجر شود. این ممکن است منجر به تغییر در استراتژی‌ها و رویکردهای سیاسی نسبت به روسیه شده باشد.
در نهایت، آمریکا ممکن است به این نتیجه رسیده باشد که برای حفظ امنیت و ثبات در اروپا، نیاز به تعامل بیشتر با روسیه وجود دارد. به‌ویژه با نگرانی‌های جدید از تهدیدات امنیتی و اقتصادی در سطح جهانی، این احتمال وجود دارد که آمریکا به‌طور غیرمستقیم به‌ دنبال راه‌هایی برای کاهش تنش‌ها و تقویت همکاری‌های راهبردی با روسیه باشد.
به‌طور کلی، سیاست‌های جهانی و استراتژی‌های کلان کشورها همیشه تحت تأثیر تحولات مختلف قرار دارند و تغییر در نگرش‌ها و اولویت‌ها ممکن است به‌ویژه زمانی که شرایط جدید به وجود می‌آید، ضرورت پیدا کند. در این چارچوب، ممکن است امتیاز دادن به روسیه و کاهش فشارها بخشی از تلاش برای حفظ توازن قدرت در عرصه جهانی باشد.
چگونه ایران باید روابطش را با روسیه مدیریت کند؟
مسلما مدیریت روابط ایران با روسیه نیازمند دقت و هوشمندی در زمینه‌های مختلف است. برخی از کارشناسان معتقدند که با توجه به ارتباط آمریکا و روسیه، ایران باید در تعاملات خود با روسیه باید تغییرات نگاه روسی به معادلات جدید را درک کند و بر آن اساس پیش برود.
برخی از کارشناسان هم بر داشتن یک استراتژی چندجانبه تأکید دارند و می گویند که ایران باید روابط خود را با روسیه در زمینه‌هایی که به منافع مشترک می‌انجامد، مانند مسائل امنیتی، انرژی و مبارزه با تروریسم تقویت کند؛ اما درعین‌حال برای مواجهه با چالش‌هایی که ممکن است از سیاست‌های روسیه ایجاد شود، آمادگی داشته باشد. برای مثال در مورد بحران‌های منطقه‌ای مانند سوریه یا عراق که مسکو و تهران ممکن است دیدگاه‌های متفاوتی داشته باشند.
این گروه از تحلیلگران می‌گویند علاوه بر این، ایران باید از فرصت‌های دیپلماتیک موجود برای تنوع‌بخشی به روابط خارجی خود استفاده کند. وابستگی به یک کشور خاص ممکن است ایران را در موقعیت‌های حساسی قرار دهد، به‌ویژه اگر تغییرات قابل‌توجهی در سیاست‌های داخلی یا خارجی آن کشور ایجاد شود. ازاین‌رو، تنوع در روابط با دیگر قدرت‌ها، به‌ویژه چین، هند و کشورهای اروپایی، می‌تواند به ایران کمک کند تا از تحولات احتمالی در روابطش با روسیه آسیب نبیند. 
در نهایت، ایران باید در تعاملات اقتصادی خود با روسیه به‌ویژه در زمینه‌های انرژی، حمل‌ونقل و صنعت، به‌طور متوازن عمل کند و هم‌زمان با توسعه بازارهای خود در سایر نقاط جهان، وابستگی به بازار روسیه را کاهش دهد. این رویکرد کمک می‌کند تا ایران در برابر تغییرات ژئوپلیتیکی، تهدیدات خارجی و فشارهای اقتصادی، از استقلال بیشتری برخوردار باشد.
تنوع‌بخشی به روابط بین‌المللی ایران
همان‌گونه که اشاره شد توسعه همکاری‌های اقتصادی و نظامی با روسیه یکی دیگر از راهکارهایی است که ایران باید دنبال کند. مسکو در برخی از حوزه‌ها به‌ویژه در بخش‌های انرژی، فناوری‌های نظامی و همکاری‌های امنیتی، یک شریک مهم برای ایران محسوب می‌شود. 
تهران باید از این ظرفیت برای تقویت توان دفاعی و اقتصادی خود بهره بگیرد؛ اما نباید تمام برنامه‌های خود را بر روی روسیه متمرکز کند. بلکه ایران باید روابط خود را با سایر قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی نیز متنوع‌سازی کند تا در مواجهه با تغییرات سیاست‌های جهانی، گزینه‌های بیشتری در اختیار داشته باشد. علاوه بر این، ایران باید از فرصت‌های اقتصادی جدید در آسیا و خاورمیانه بهره بگیرد و دیپلماسی اقتصادی خود را تقویت کند تا در صورت هرگونه تغییر در معادلات جهانی، بتواند از مسیرهای متنوعی منافع خود را تأمین کند.