بزرگنمايي:

پیام سپاهان - وطن امروز /متن پیش رو در وطن امروز منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
شهاب خادم| دور اول انتخابات ریاست‌جمهوری ایران برگزار شد و هیچ یک از نامزدها موفق نشدند 50 درصد آرا را کسب کنند و آقایان مسعود پزشکیان و سعید جلیلی به دور دوم راه یافتند.
اکنون صحنه انتخابات شفاف‌تر و عیا‌ن‌تر شده و می‌توان راحت‌تر درباره گفتمان‌هایی که در انتخابات وجود دارد و قرار است سکان هدایت پاستور را برعهده بگیرد نظر داد و تحلیل کرد. 
اکنون رقابت میان 2 گفتمانی است که طی سال‌های گذشته نیز کم و بیش برقرار بوده اما در انتخابات کنونی بیش از پیش خود را نمایان کرده است؛ گفتمانی که قصد دارد کشور را به دوران 8 ساله ریاست‌جمهوری حسن روحانی ببرد و گفتمانی که قصد دارد رویکرد آیت‌الله شهید سیدابراهیم رئیسی را ادامه دهد و در عین حال شاخ و برگ‌های جدیدی در این چارچوب به آن بیفزاید تا سرعت پیشبرد امور تسریع یابد.

1- نامزد مورد حمایت حسن روحانی در انتخابات به وضوح اعلام کرده است مذاکره را «تنها» راه خروج از مشکلات اقتصادی می‌داند و اگر نگاهی به افرادی که در ستاد وی جمع شده‌اند بیندازیم، می‌بینیم چیزی غیر از این نیست. آقای پزشکیان درست یک روز بعد از اینکه در تلویزیون گفت دولتش هیچ ارتباطی با حجت‌الاسلام حسن روحانی ندارد، با او دیدار و رایزنی کرد و آقای روحانی حمایت خود را از وی اعلام کرد! حضور محمدجواد ظریف، وزیر اسبق امور خارجه به عنوان دست راست و تئوریسین سیاست خارجی این نامزد نشان می‌دهد آقای پزشکیان در صورت پیروزی در انتخابات، دوباره کشور را بر روی ریل مورد علاقه غرب‌پرستان قرار خواهد داد. گفتمانی که 8 سال کشور را معطل مذاکرات کرد و توافقی منعقد کرد که دونالد ترامپ بلافاصله پس از روی کار آمدن و به راحتی هرچه تمام‌تر از آن خارج شد و دست دولت روحانی به هیچ جا بند نبود.
2- باید روشنگری کرد که تبعات منفی و زیانبار این توافق همچنان ادامه دارد و کشورهای غرب بر اساس یک بند از این توافق به نام «مکانیسم ماشه» ایران را تهدید کرده‌اند در صورت عدم تبعیت از دستورات غربی‌ها که از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دیکته می‌شود، آنها این ماشه را چکانده و تمام تحریم‌هایی که ذیل قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران است دوباره بازگردانده خواهد شد. با چنین ضعف‌ها و حفره‌های بزرگی که در متن برجام است، معلوم نیست براساس چه عقل و منطقی همچنان می‌توان از آن دفاع کرد، سر مردم شیره مالید و آن را دستاورد(!) خواند. با چنین تهدیدی، در صورت ورود عناصری که آویزان غرب هستند باید فاتحه برنامه هسته‌ای کشور را خواند، چه اینکه اگر مصوبه مجلس شورای اسلامی موسوم به «قانون اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها» نبود دولت روحانی در همان سال آخر این کار را انجام داده بود.
3- برای جلوگیری از حضور دوباره این عناصر زیان‌ده در پاستور باید به بازخوانی سیاست‌ها و تصمیم‌های دولت‌های دوازدهم و سیزدهم پرداخت و آن را برای مردم ملموس‌تر کرد. هر چند مردم خود آگاه و با همه پوست و استخوان دوران سیاه روحانی را تجربه کرده‌اند اما می‌توان با موشکافی و تدقیق اظهاراتی که از اردوگاه آقای پزشکیان بیرون می‌آید، شمایی کلی از آینده دولت سوم روحانی ترسیم کرد‌.
به عنوان مثال مردم هنوز روزهای سیاه گران ‌کردن یک‌باره بنزین توسط دولت وقت و نارضایتی فزاینده مردمی و حوادث پس از آن را از یاد نبرده‌اند. از قضا سخنگوی ستاد انتخاباتی همین نامزد روز شنبه درباره لزوم افزایش قیمت سوخت سخن گفت و نشانه‌هایی که درباره آن به مردم ارائه داد، مشابه همان تصمیماتی است که دولت روحانی سال 98 گرفت و کشور را ماه‌ها درگیر بحران کرد.
4- مقابله با دروغ‌پراکنی و مغلطه از سوی وزرای کابینه روحانی که - هم‌اکنون اطرافیان نزدیک پزشکیان هستند - از دیگر نکاتی است که باید به آن توجه کرد. ظریف در برنامه میزگرد سیاست خارجی ادعا کرد افزایش میزان فروش نفت ایران در دولت شهید رئیسی اراده دولت آمریکا بوده است اما آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در جلسه استماع کنگره آمریکا شخصا اعتراف کرد ایرانی‌ها (در دولت پساروحانی) به راه‌های بیشتری برای دور زدن تحریم‌ها و فروش مستقیم نفت خود دست یافته‌اند و کاری از آمریکا و متحدانش ساخته نیست.
غرب‌گرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 نیز به دروغ مدعی شدند اگر شهید رئیسی در انتخابات پیروز شود در خیابان‌ها دیوار می‌کشد و کشور را وارد دعواهای منطقه‌ای و بین‌المللی می‌کند اما به جرات می‌توان گفت آیت‌الله شهید رئیسی و وزیر امور خارجه ایشان شهید حسین امیرعبداللهیان، پویاترین دیپلماسی را در میان همه دولت‌های چند دهه گذشته اجرا کردند؛ از تنش‌زدایی با عربستان سعودی تا تعمیق روابط با چین و روسیه و عضویت در سازمان‌های بین‌المللی مهم مثل بریکس و شانگهای. 
5- خالی بودن دست پزشکیان در ارائه یک برنامه مدون و منسجم باعث شده او در مبارزات انتخاباتی به وزرای دولتی تکیه کند که دستاورد آنها «تحقیقا هیچ» بوده و اکنون قصد دارند با استفاده از فضای انتخاباتی با فرافکنی، دروغ‌پردازی و مغلطه برای خود اعتبار بخرند.