بزرگنمايي:

پیام سپاهان - همشهری / «نقاب صلح، خنجر جنگ» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم ثمانه اکوان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
بار دیگر ایالات متحده آمریکا با صدور فرمان حمله به یمن، نام رئیس‌جمهور دیگری را به فهرست طولانی سردمداران کودک‌کش غرب افزود. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت، در روز شنبه فرمانی مبنی بر حملات هوایی گسترده و سهمگین علیه نیروهای انصارالله صادر کرد که در پی آن، زنان و کودکان بی‌گناه یمنی جان خود را از دست دادند. وی این اقدام را «موج قاطع و قدرتمند حملات هوایی علیه حوثی‌ها» نامید، اما حقیقت آن است که این حملات، فاجعه‌ای انسانی به‌بار آورد.
آغاز این تنش‌ها از زمانی بود که انصارالله یمن، همگام با مردم این کشور که علیه کودک‌کشی صهیونیست‌ها در غزه به پا خاسته بودند، اعلام کرد که دریای سرخ را به روی کشتی‌های حامل تجهیزات برای رژیم صهیونیستی خواهد بست. این تصمیم موجی از حملات به کشتی‌های اسرائیلی، آمریکایی و انگلیسی را در پی داشت و حتی بندر ایلات در جنوب سرزمین‌های اشغالی را به تعطیلی کشاند. در واکنش به این اقدام، ایالات متحده و انگلستان حملات متعددی را علیه یمن ترتیب دادند، اما به دلیل نبود اطلاعات امنیتی کافی، این حملات کور و بی‌ثمر ماند و در نهایت، ناوهای جنگی آمریکا و انگلیس به عقب‌نشینی وادار شدند.
با تشدید محاصره مردم غزه و قطع آب توسط رژیم صهیونیستی، انصارالله یمن بار دیگر به حمله علیه کشتی‌ها در دریای سرخ پرداخت. این‌بار، ترامپ دستور حملات مجدد علیه یمن را صادر کرد که منجر به شهادت 31 غیرنظامی از جمله زنان و کودکان و زخمی شدن 107 تن دیگر شد. این در حالی بود که ترامپ پیش‌تر خود را مدافع صلح جهانی معرفی کرده و حتی دولت‌های دمکرات را به جنگ‌افروزی متهم کرده بود.
ترامپ که در دور دوم ریاست‌جمهوری خود می‌کوشد با تهدیدات نظامی و اقتصادی، سیاست فشار حداکثری علیه ایران را به پیش ببرد، در تلاش است از طریق حمله به یمن، پیام قاطعی به جمهوری اسلامی ایران ارسال کند. این اقدام در شرایطی است که صهیونیست‌ها همچنان به جنایات خود در غزه ادامه می‌دهند و ایالات متحده، به جای محکومیت این فجایع، به تداوم حمایت از رژیم‌صهیونیستی می‌پردازد.
بازار
این حمله پیامی دوگانه را مخابره می‌کند: نخست، نمایش قدرت و اراده آمریکا در برابر متحدان ایران و دوم، بهره‌گیری از مذاکره به عنوان ابزاری برای اعمال فشار دیپلماتیک. به بیان دیگر، واشنگتن می‌کوشد با ترکیب فشار نظامی و دیپلماتیک، محاسبات تهران را تغییر دهد. حمله به یمن نیز به‌عنوان سیگنالی هشداردهنده در جهت هزینه‌بر نشان دادن مقاومت در برابر خواسته‌های آمریکا تفسیر می‌شود.
در این شرایط، بهترین راهبرد برای ایران، حفظ خونسردی و اجتناب از واکنش‌های عجولانه است. استفاده از ابزارهای دیپلماتیک غیرمستقیم برای ارسال پیام‌های قاطع مبنی بر پایداری در برابر فشارها، می‌تواند اقدامی هوشمندانه باشد. سفر وزیر امور خارجه ایران به عمان نیز در همین راستا قابل تحلیل است؛ راهبردی که با تکیه بر منطق و تدبیر، فشار حداکثری آمریکا را خنثی خواهد ساخت.