چاپ

پیام سپاهان - حوادث معدن بار دیگر جان کارگران را گرفت و پرسش اصلی این است که مسئولین چه وظیفه ای برای عدم تکرار این وقایع دارند؟

روز دوشنبه یک بار دیگر خبر حادثه در معدن و این بار در دامغان بر روی خروجی رسانه ها قرار گرفت ؛ اتفاقی که نتیجه آن از دست رفتن جان 7 کارگر و به دنبال آن بی سرپرست شدن 7 خانوار بود. ( اینجا بخوانید)
حوادثی که با هر بار رخ دادن ، دستاورد آن برای بازماندگان گرفتاری و سوگ و برای مسوولین عکس های یادگاری است.
هر بار که حادثه تلخ کارگری رخ می دهد، مسوولین زیربط قول ایمن سازی معادن را می دهند، ولی گرد گذر زمان بر امضای های آنها می نشیند و وعده ای است که روی زمین می ماند .
شاید کار در معدن ، حادثه خیز بودن آن را توجیه می‌کند. اما این فرض ؛ هرگز به معنای این نیست که راهکاری برای پیشگیری از وقوع حوادث کار اندیشیده نشود. دستورالعمل‌هایی که واحد ایمنی و بهداشت کار برای فعالیت کارگاهها تعیین می‌کنند و نظارت مستمر بازرسان بر عملکرد این واحدها، به کاهش حوادث کار و یا پیشگیری از وقوع آنها کمک می‌کند.
بر اساس آمار موجود ، خفگی، برق‌گرفتگی، ریزش کارگاه، فرسودگی تجهیزات و حفاری‌های غیرمجاز از جمله دلایلی است که منجر به مصدومیت یا مرگ کارگران معادن شده است.
نظارت هایی که جواب نمی دهد !
فرآیند نظارت بر ایمنی و بهداشت کارگاههای معدنی در انحصار دولت است و تشکل‌ها و کانون‌های صنفی که در حوزه ایمنی و بهداشت کار فعالیت می‌کنند، امکان نظارت مستقیم و بی‌واسطه بر این بخش را ندارند.
رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ضمن انتقاد از ایمنی معادن ، با اشاره به ضعف های جدی وزارت کار در این ارتباط گفت: در معادنی که ایمنی لازم را ندارند با جان مردم بازی می شود . در این شرایط باید درب این معدن را با حفظ شرایط معیشتی کارگران بست، تا شرایط ایمنی اصلاح شود .گلپور با طرح این پرسش که آیا کارگر باید جان خود را از دست بدهد تا خانواده اش مسکن بگیرند ، ادامه داد : آیا واقعا در کشور ما امکان مکانیزه کردن معادن وجود ندارد؟ آیا باید هر دفعه که اتفاق ناگواری در معادن ما می افتد ، فقط شاهد عکس گرفتن مسوولین با بازماندگان این حوداث باشیم؟ ( اینجا ببینید)
تعداد بازرسان و کارگاه ها همخوانی ندارد
از سوی دیگر عدم تناسب و تعداد کم بازرسان نسبت به تعداد بالای کارگاههای ثبت شده در سازمان تامین اجتماعی، مسئله‌ای جدی است که امکان بازدید دوره‌ای را از بازرسان دستگاههای دولتی سلب می‌کند. در چنین شرایطی نظارت و مانیتورینگ ایمنی و بهداشت کارگاه‌ها باید از حوزه وظایف مستقیم حاکمیت خارج شده و به تشکل‌ها و انجمن‌های صنفی مستقل در حوزه ایمنی و بهداشت کار سپرده شود.
عدم استفاده از فن آوری های روز در تجهیزات معادن ، عدم رعایت قوانین و مقررات ایمنی و کمبود تجهیزات مناسب برای کارگران از دیگر دلایلی است که کارشناسان در بروز حوادث در معادن دخیل می دانند.
آیا بعد از تکرار این حوادث باید به این نتیجه رسید که جان کارگران برای مسوولین در اولویت نیست ؟
شما چه فکر می کنید برای ما کامنت بگذارید .