چاپ

پیام سپاهان - کیهان / «انتخاب راه صحیح دشوار نیست» عنوان یادداشت روز در روزنامه کیهان به قلم عباس شمسعلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
رئیس‌جمهور کشورمان در مراسم چهل‌وششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به بیان نکات مهمی پرداخت که هر فرد و گروهی با هر گرایشی بر دقیق و درست‌بودن این سخنان صحه خواهد گذاشت. آنجا که جناب رئیس‌جمهور در برابر زیاده‌خواهی و اعلام شرط و شروط متکبرانه و تحقیر‌آمیز رئیس‌جمهور آمریکا برای مذاکره، در دفاع از موضع عزتمندانه جمهوری اسلامی ایران ضمن بازشماری انواع توطئه‌ها و دشمنی‌های آمریکا با کشورمان در چند دهه گذشته، اظهار داشت: «رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید ما می‌خواهیم گفت‌و‌گو کنیم، بعد همانجا که می‌گوید می‌خواهیم گفت‌و‌گو کنیم، تمام توطئه‌های ممکن برای به زانو درآوردن این انقلاب را امضا و اعلام می‌کند و بعد ادعا می‌کند که اهل گفت‌و‌گو هستیم... می‌گویند اهل مذاکره هستیم و می‌خواهیم مذاکره کنیم؛ اگر اهل مذاکره بودید چرا این غلط‌ها را می‌کردید! می‌گوید دلم نمی‌خواهد، اما می‌خواهد تمام راه‌ها را در تمام زمینه‌ها از دارو و غذا و آب ببندد، غافل از اینکه یک عمر است دارد از این کارها می‌کند و اگر می‌توانستند تا حالا کرده بودند.»
این سخنان جناب رئیس‌جمهور نشان از شناخت درست از عقبه جنایتکار و عهدشکن و غیرقابل‌اعتماد آمریکا در قبال مردم ایران است و طبیعتاً با این منطق قوی و شناخت از ذات و نیت واقعی سردمداران دیروز و امروز این کشور، دل‌خوش کردن و امید بستن به گفت‌و‌گو و به امید حصول دستاورد از آن، واقع‌بینانه نخواهد بود.
این همان نکته مهمی است که رهبر حکیم انقلاب چند روز قبل در دیدار با جمعی از فرماندهان نیروی هوایی، به آن پرداختند و یک‌بار دیگر با تبیین چرایی بی‌اعتمادی به آمریکا و بی‌فایده بودن مذاکره با مقامات این کشور فرمودند: «برخی وانمود می‌کنند اگر پشت میز مذاکره بنشینیم فلان مشکل حل می‌شود اما واقعیتی که باید درست بفهمیم این است که مذاکره با آمریکا هیچ تأثیری در رفع مشکلات کشور ندارد.»
رهبر انقلاب، تجربه منفی دهه 90 و حدود دو سال مذاکره با آمریکا و چند کشور دیگر را که منجر به انعقاد معاهده هسته‌ای شد، دلیلی بر بی‌فایده بودن مذاکره با آمریکا خواندند و افزودند: «دولت آن روز ما، با آنها نشست، رفت و آمد و مذاکره کرد، خندیدند، دست دادند و رفاقت و همه‌کار کردند و معاهده‌ای تشکیل شد که در آن، طرف ایرانی با سخاوت بسیار زیاد، امتیازهای زیادی به طرف مقابل داد اما آمریکایی‌ها به آن معاهده عمل نکردند.»

ایشان با اشاره به سخنان رئیس‌جمهور کنونی آمریکا درباره پاره‌کردن برجام، خاطرنشان کردند: «قبل از او هم دولت قبلی آمریکا که معاهده را پذیرفته بود، به آن عمل نکرد و تحریم‌های آمریکا که قرار بود برداشته شود، برداشته نشد و مسئله سازمان ملل هم، همچون استخوانی لای زخم باقی ماند که همیشه مانند تهدیدی بر بالای سر ایران باقی بماند.»
رهبر انقلاب استفاده از تجربه «دو سال مذاکره و امتیاز دادن و کوتاه آمدن اما به نتیجه نرسیدن» را ضروری برشمردند و افزودند: «آمریکا همان معاهده را با وجود نقص‌هایی که داشت نقض کرد و از آن خارج شد. بنابراین، مذاکره با چنین دولتی غیرعاقلانه، غیرهوشمندانه و غیرشرافتمندانه است و با آن نباید مذاکره کرد.»
ترسیم دقیق رهبر انقلاب از تجربه منجر به بی‌اعتمادی به مقامات آمریکایی دموکرات و جمهوری‌خواه، این روزها در ترکیب با واقعیت عینی و ملموس رفتار غیرمنطقی و تحقیر‌آمیز ترامپ در بیان پیش‌شرط‌های احمقانه برای مذاکره، باعث شده است؛ حتی بسیاری طرفداران مذاکره و کسانی که پیش از این نمی‌خواستند بدعهدی دولت‌های مختلف آمریکا در قبال ایران را بپذیرند و حتی تا همین اواخر مشغول بزک‌کردن چهره‌ای مثل ترامپ برای داغ‌کردن تنور مذاکره بودند نیز دیگر به راحتی بر لزوم مذاکره تاکید نکنند.
البته نکته مهم دیگری که رهبر انقلاب در دیدار اخیر با فرماندهان نیروی هوائی بر آن تاکید داشتند این بود که فرمودند: «مذاکره با آمریکا هیچ مشکلی از جمله دشواری‌های اقتصادی و معیشتی را حل نمی‌کند، همان‌طور که حل نکرد؛ بنابراین، راه‌حل مشکلات «همت مسئولان متعهد و همراهی ملت متحد» است.»
دکتر پزشکیان که پیش از این به تمجید صحبت‌های اخیر رهبر انقلاب در باب بی‌فایده‌بودن مذاکره با آمریکای بدعهد پرداخته بود، در سخنرانی میدان آزادی نیز تاکید کرد: «ما کلام و پیام رهبری معظم انقلاب را فصل‌الخطاب و نصب‌العین رفتار و عملکرد و سیاست‌های خود می‌دانیم.»
رئیس‌جمهور که در جریان سفر چند روز قبل به سیرجان گفته بود: «اگر چشم از دیگران برداریم و به خودمان تکیه کنیم، باور دارم که به آنچه می‌خواهیم، خواهیم رسید.»، در سخنرانی 22 بهمن نیز بر لزوم نگاه به داخل و تکیه بر توان داخلی تاکید کرد و اظهار داشت: «باور عمیق دارم که اگر دست‌به‌دست هم دهیم و با هم باشیم، قادریم تمام مشکلات کشور را با کمک و پشتیبانی مردم حل کنیم و آمریکا باید خواب این را ببیند که با توطئه‌هایش بتواند این ملت و نظام را به زانو درآورد.»
در این میان، ضمن تایید این سخنان و مواضع رئیس‌جمهور، لازم است نکته مهمی را مورد تاکید قرار دهیم. با وجود این تاکیدات رئیس‌جمهور که باید فرمانده و ترسیم‌کننده خط‌مشی واحد دولت باشد، هر از گاهی از گوشه و کنار دولت به بهانه‌های مختلف صداهای مختلف با اولویت‌بندی‌های مختلف به گوش می‌رسد.
یک روز معاون راهبردی رئیس‌جمهور (که هنوز صحت قانونی‌بودن انتصاب وی مورد تردید است) در اجلاس داووس و در شرایطی که هنوز چند روز به استقرار ترامپ بر مسند ریاست‌جمهوری آمریکا مانده بود، در موضعی متضاد با عزت و حکمت و با ادبیاتی نامناسب پالس مذاکره با دولت آمریکا را می‌فرستد. خطی که برخی رسانه‌های اصلاح‌طلب هم دنبال می‌کنند.
روز دیگر مسئول دیگری در دولت بر لزوم پیوستن به FATF برای حل مشکلات کشور سخن می‌گوید، آن هم سازوکاری که سرنخ آن در دست آمریکای بدعهد و دیگر کشورهای زاویه‌دار با ایران است که حاضر نیستند ذره‌ای از تحریم‌ها بکاهند و معلوم نیست خوش‌باوران چطور تصور می‌کنند دشمن با FATF می‌خواهد گره از کار کشور باز کند؟!
یک روز مسئول اقتصادی دولت، به جای تمرکز بر گره‌گشایی از مشکلات واقعی مردم، درباره فیلترینگ صحبت می‌کند و نمونه‌های دیگر.
آنچه اکنون بیش از هر چیز دیگر برای موفقیت دولت موردنیاز و ضروری به نظر می‌آید، ترسیم یک خط‌مشی واحد به میدان‌داری رئیس‌جمهور و کنترل و پیشگیری از هر اقدام مخالف و موضع حاشیه‌ای است تا همه مسئولان دولتی به دور از اتلاف وقت ارزشمندی که باید به گره‌گشایی از کار مردم اختصاص یابد به وظایف خود عمل کنند.
با این اوصاف، اکنون که رئیس‌جمهور محترم بر بی‌فایده بودن مذاکره با رئیس‌جمهور قلدر و متوهم آمریکا اذعان دارد و به درستی بر وجود راه‌حل مشکلات کشور در داخل و تکیه بر توان داخلی تاکید می‌کند، باید این نگاه تبدیل به دستور واحد دولت شود تا در یک مسیر مشخص به بالاترین بازدهی برسیم؛ وگرنه ربط‌دادن تمام مشکلات معیشت و اقتصاد مردم به فیلترینگ و تحریم و مذاکره و به انتظار نشستن برای گره‌گشایی با گوشه چشم رئیس‌جمهور آمریکا و معطل نگه‌داشتن ظرفیت‌های عظیم کشور راه پرخسارتی است که تجربه تلخ دهه 90 خطرناک‌بودن تکرار آن را به ما گوشزد می‌کند.
نگاه و باور به ظرفیت‌های داخل در کنار توجه به روابط با همسایگان، مذاکره و انعقاد قرارداد عزتمندانه با کشورهای مختلف، پیوستن به سازمان‌های جهانی و منطقه‌ای و چشم ندوختن و معطل نکردن کشور به انتظار توجه دولت آمریکا، راهبرد موفقی بود که دولت شهید رئیسی در مدت کوتاه فعالیتش با تأسی به آن بسیاری از مشکلات را برطرف کرد و کشور را در مسیر رشد اقتصادی قرار داد.
حال دو نمونه الگوی عملی مدیریت دولت در سال‌های اخیر و نتایج مثبت و منفی آن پیش روی مسئولان قوه مجریه است، به نظر نمی‌آید انتخاب راه صحیح دشوار باشد.