چاپ

پیام سپاهان - شهر سخت افزار / حتما ساعت‌های سیکو یا کاسیو را دیده‌اید چندین سال است وجود دارند و بدون باتری و به کمک نبض دست یا نور خورشید انرژی مورد نیاز خود را تامین می‌کنند. اکنون به نظر می‌رسد ایده کلی این موضوع قرار است به صورت جدید برای ساعت‌های هوشمند امروزی اجرا شود با این تفاوت که منبع انرژی آن پوست شماست اما نه به طور کامل!
به گزارش رسانه techradar، مقاله‌ای از دانشگاه Carnegie Mellon پنسیلوانیای آمریکا، از ابداع فناوری جدیدی برای تامین انرژی مورد نیاز گجت‌های پوشیدنی از طریق تماس با پوست انسان خبر داده است.
بر اساس گفته محققین گروه Future Interfaces این فناوری که Power-over-Skin نامگذاری شده است می‌تواند دروازه‌ای به نسل بعدی ساعت‌های هوشمند باشد که به باتری نیازی ندارند.

به بیان ساده این روش از طریق یک فرستنده پوشیدنی که منبع انرژی آن باتری است، انرژی مورد نیاز سایر دستگاه‌های بدون باتری از طریق پوست انتقال می‌یباد. بر اساس نتایج دست یافته، بدن انسان توانایی انتقال فرکانس‌های رادیویی 40 مگاهرتز را دارد که در این روش از آن برای انتشار انرژی استفاده می‌شود.
همچنین محققین در این روش دریافتند که مسافت در این روش تاثیرگذار است و هرچه فرستنده به گیرنده نزدیکتر باشد، می‌توان انرژی بیشتری را انتقال داد برای مثال در صورتی که فرستنده روی بازو بسته شود و گیرنده روی مچ، انرژی بیشتری انتقال خواهد یافت.
در این تحقیقات، برای روشن کردن یک گوشواره LED، ماشین حساب، حلقه بلوتوثی و یک کنترلر از این روش استفاده شد. همچنین این محققین تامین انرژی از طریق فرستنده ساختمانی برای تامین انرژی دستگاه‌هایی مانند گوشی و هدست واقعیت مجازی را نیز آزمایش کردند.
مزایای استفاده از این روش
استفاده از این روش می‌تواند چندین مزیت داشته باشد که مهم‌ترین آن حذف باتری از دستگاه‌های پوشیدنی برای کاهش حجم و وزن باشد. همچنین برای استفاده از دستگاه‌هایی مراقب سلامتی که باید همیشه در تماس با بدن انسان باشند می‌تواند مفید باشد چرا که دیگر نیازی به جدا شدن برای شارژ کردن آن نیست.
مزیت دوم این روش استفاده از تنها یک منبع انرژی برای چند دستگاه است که نیاز به شارژ مجزا و استفاده از باتری‌های مختلف برای هر دستگاه را از بین می‌برد که در نهایت به سود محیط زیست هم است.
اگرچه این روشن امکان تامین انرژی دستگاه‌های پر مصرف‌تر مانند گوشی و لپ‌تاپ را ندارد، اما به نظر می‌رسد می‌تواند شروعی برای تولید دستگاه‌ها کم‌مصرف مانند ساعت‌های هوشمند، نمایشگرهای دیجیتالی و میکروپردازنده‌ها بدون نیاز به باتری باشد.
البته یکی دیگر از نکاتی که در این مقاله به آن اشاره شده، نیاز به سنجیدن تاثیر این انتقال فرکانس‌های رادیویی بر سلامتی کاربر است. اگرچه بر اساس گفته‌های این گروه، کاربران پس از استفاده از این دستگاه‌ها، احساس ناراحتی یا درد نداشته‌اند.
در نهایت باید گفت در صورتی که این روش تاثیرات طولانی مدتی برای سلامتی کاربر نداشته باشد، می‌تواند در آینده انقلابی را در ساختار دستگاه‌های هوشمند ایجاد کند.