بزرگنمايي:

پیام سپاهان - خراسان / «ضرورتی فراموش شده!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم سید محسن اصغری نکاح است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خانواده بنیاد جامعه است و پدر ستون خانواده، این قاعده را نه تنها از ایده‌های نظریه‌پردازان روان‌شناسی، جامعه‌شناسی یا تعلیم و تربیت و نه تنها از شواهد پژوهشی بلکه از حکم عقل سلیم نیز می‌تواند دریافت. اما شوربختانه در دهه‌های اخیر تغییرات متعدد و شتابان ساختار جامعه و خانواده و البته تغییرات سبک زندگی برخلاف قاعده فوق در مسیر تحلیل و تضعیف خانواده و به‌خصوص جایگاه پدر بوده است.این ایام که به یاد امیرمومنان، وصی حضرت رسول (ص) و پدران امت سلام ا... علیهم، به شایستگی و حکمت به عنوان روز پدر نام گذاری شده و فرصتی برای دست بوسی و تکریم و حق شناسی از فرد فرد پدران خانواده‌های ایران اسلامی فراهم کرده، می‌تواند و می‌بایست نماد و زمانی برای توجه به جایگاه پدر در خانواده و احیای منزلت و اقتدار درآمیخته با عطوفت پدرانه باشد.در آموزه‌های پر مغز دینی پدر قوام بخش خانواده است و دعای اولیای الهی آن بوده که جایگاه والدین در نظرشان مانند ابهت پادشاهان سخت گیر باشد که نشان دهنده اهمیت توجه به ارتقای جایگاه پدر است. هرچند متغیرها و عوامل و خُرد و کلان متعددی جایگاه ستون خیمه خانواده یعنی پدران را تضعیف می‌نماید و در مقابل چاره‌جویی‌های متعددی نیز برای این مسئله لازم است اما ضرورت دارد همسران و مادران و فرزندان در مقیاس خانواده و مسئولان و افراد موثر در مقیاس جامعه باید برای ترمیم و تحکیم جایگاه پدر دستی بجنبانند تا هویت و تحکیم روان شناختی خانواده به نقطه مطلوب خویش بازگردد.
البته در میان باورهای مشوش امروزی و برداشت‌های ناموزن و سوء‌فهم‌هایی که به عنوان برابری جنسیتی یا کودک محوری یا جوان‌گرایی مطرح می‌شود، سخن گفتن از اقتداربخشی به جایگاه پدر، غریب و عجیب به نظر می‌آید؛ اما هر کسی که در حقیقت تکریم بانوان و توجه به کودکان و زمینه سازی برای رشد نوجوانان و جوانان حتی دختران را می‌خواهد، لازم است بداند که بدون بازسازی جایگاه پدر هیچ کدام از آن‌ها به غایت نمی‌رسد، همچنان که هیچ کس از یک ساختمان دارای بنیاد ضعیف و پایه‌های سست انتظار جز ناایمنی و ناپیداری و ریزش و از هم پاشیدگی نمی‌تواند داشته باشد.
بدیهی است پدری که در خانواده و اطرافیانش تکریم و تعظیم نشود در هنگامه دشواری و نیاز، نه می‎تواند حامی همسر و فرزندان باشد و نه می‌تواند الگو و آموزگار استواری فرزندان برای فراز و نشیب‌های آینده زندگی باشد و بدین ترتیب چرخه تضعیف خانواده و آسیب فرد و جامعه ادامه خواهد یافت.
آداب و تشریفات تکریم والدین در پیشینیه ایران و به‌خصوص در موازین اخلاقی واجتماعی اسلام از جمله رعایت ادب در محضر پدر و دستورپذیری از پدر و استقبال و بدرقه هنگام ورود و خروج از منزل و تکریم همه جانبه پدران در خانواده و در منظر اطرافیان نوعی آیین روان شناختی حکیمانه بوده است و اکنون نیاز با احیای آن‌ها می‌تواند به جایگاه پدر اقتدار می‌بخشد و در سایه سار این اقتدار است که بخش مهمی از امنیت و پایداری و پویایی خانواده نیز تامین و تضمین می‌شود.

همسران و فرزندان با حرمت داری در کلام و رفتار و با پرهیز از نقادی و تخریب پدر به‌خصوص پرهیز از بحث‎های بی حاصل در حضور فرزندان و از طرفی با قدرشناسی از زحمات و به رخ کشیدن شایستگی پدر می‌توانند اقتدار پدر را پاس دارند و انسجام خانواده را به ارمغان آورند.
شایسته است نوجوانان و جوانان بدانند که حرمت داری امروز برای پدر و تکریم و تعظیم نقش پدر، زیربنای افتخارات و استواری آینده آن هاست و برعکس هر گونه حرمت شکنی و کم توجهی به پدر از نظر روان شناختی و اجتماعی و البته معنوی، آسیب‌های جدی برای نسل آینده به همراه خواهد داشت.
در بعد کلان اجتماعی تامین اشتغال همراه کرامت برای پدران و تسهیل دسترسی به مسکن به عنوان بخش مهمی از مسئولیت‌های اجتماعی و خانوادگی پدران نه تنها یک سیاست اقتصادی بلکه یک زمینه سازی روان شناختی و تربیتی برای تکریم پدران است .
بدون تردید ارتقای جایگاه پدری در خانواده و جامعه نیازمند فرهنگ سازی و استفاده از بستر آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت و بهره گیری از زبان هنر و بستر رسانه و فضای مجازی است.
به راستی چند محتوا و فعالیت متناسب با پایه‌های تحصیلی مختلف درآموزش وپرورش برای ایجاد شناخت و انگیزه و رفتار تکریم پدر وجود دارد؟ چه تعداد کتاب قصه و داستان و شعر و یا بازی رایانه‌ای برای نهادینه کردن تکریم پدر در دسترس کودکان و نوجوانان است؟ به چه میزان ازظرفیت‌های علمای گرانمایه و مبلغان دینی و چهره‌های ورزشی و هنری و جاذبه‌های شبکه‌ای اجتماعی برای سوق دادن ذهن‌ها و قلب‌ها نسل حوان به حرمت گذاری برای پدر استفاده شده است و...شاید تامل در این سوالات فاصله وضع موجود و وضع مطلوب فرهنگ سازی و حساسیت آفرینی برای احیای جایگاه پدری و ترمیم استواری ستون خانواده یعنی پدر، را نمایان تر می‌سازد.
کوتاه سخن این که در بین چالش‌های مختلف زمانه، فروکاهش جایگاه پدر یکی از چالش‌های است که کمتر مورد توجهر بوده در حالی که یکی از مهم ترین عوامل استحکام و استواری خانواده همین مساله است، بدین جهت همه کسانی که دغدغه ایرانی استوار و پویا و با ظرفیت‌های فرهنگی درون‌زا و مقاوم در برابر جریان‌های خانواده ستیز یا به عبارتی همه کسانی که آرزوی تعالی خانواده ایرانی و ایرانی دوست دار خانواده را دارند، می‌بایست به از همه فرصت‌ها و ظرفیت‌های خُرد و کلان برای ترویج خانواده گرایی و پاسداشت حریم و جایگاه پدر استفاده کنند.
شایان توجه است که تامل در جایگاه مادر و مادری نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است که مجال دیگری می‌طلبد.